Ιστορική Αναδρομή
1947: Ιδρύεται στη Μαδαγασκάρη η ενορία της Κοιμήσεως Θεοτόκου από Έλληνες μετανάστες.
1964: Για πολιτικούς λόγους οι Έλληνες φεύγουν από τη χώρα και η ενορία παύει να λειτουργεί.
1974: Φθάνει στη Μαδαγασκάρη ο Ελληνοαυστραλός ιεραπόστολος Αρχιμ. Π. Νεκτάριος Κελλής μαζί με την αδελφή μοναχή Νεκταρία. Με γενναία ψυχή, ιεραποστολικό φρόνημα και σκληρή εργασία μέσα σε μία δεκαετία αναγεννάται η Ορθοδοξία στο νησί, αναγνωριζόμενη από την πολιτεία ως νόμιμη θρησκεία.
1997, 23 Σεπτεμβρίου: Η Μαδαγασκάρη με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας γίνεται επισκοπή, επί μακαριστού Πατριάρχου Αλεξανδρείας κυρού Πέτρου του Ζ’, με πρώτο επίσκοπο τον Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Νεκτάριο Κελλή.
2004, Σεπτέμβριος: Η τραγική πτώση του Σινούκ στα ανοιχτά του Αγ. Όρους στερεί το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας από τον αείμνηστο Πατριάρχη κυρό Πέτρο Ζ’ και μαζί του και η επισκοπή Μαδαγασκάρης χάνει τον πατέρα Νεκτάριο.
2004, Νοέμβριος: Η δύσκολη συνέχιση του έργου στην Επισκοπή Μαδαγασκάρης εντέλλεται από το νέο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β’ και η Ιεραρχία στον Αρχιμ. π.Ιγνάτιο Σεννή, αδελφό της Ι.Μ. Σταυρονικήτα Αγ. Όρους και παλαίμαχο ιεραπόστολο σε Κορέα και Ινδία.
Oι άνθρωποι σε αυτόν τον μακρινό τόπο, αποξεχασμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, όχι όμως και από το δημιουργό τους είναι ακουμπισμένοι στο χέρι του Θεού και παρ΄ όλες τις δύσκολες συνθήκες ζωής τους είναι ήρεμοι και ειρηνικοί, καλοπροαίρετοι και υπομονετικοί. Ένα χωράφι που περιμένει να σπαρεί και να βλαστήσει.
Κατά τη Θεία πρόνοια λοιπόν σε ένα τόσο πρόσφορο τόπο, ακούγεται η φωνή της Ορθοδοξίας. Η Εκκλησία του Χριστού έχει γνήσιο εκπρόσωπο τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο πάτερα Ιγνάτιο Σεννή, ο οποίος με τις ευλογίες του Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, με απόλυτη αυτοθυσία και αγάπη και με μοναδική επιτόπια συνεργάτη τη δ. Σταματίνα Κουβούσση, προσπαθεί όχι μόνο να ανακουφίσει υλικά τους χρήζοντες βοηθεία αδελφούς μας, αλλά και να τους απαγκιστρώσει από τη λατρεία των ειδώλων και της μαγείας και να τους εμφυσήσει πνοή αληθείας, για να αποκτήσουν την ελπίδα στην ταλαίπωρη ζωή τους.
Έτσι ξεκινώντας από τον πιο ευπαθή πληθυσμό, τα παιδιά, μεριμνά ώστε κάθε πρωί να τους παρέχεται δυναμωτικό ρόφημα και μπισκότaΑπό τις 6.30 το πρωί άπειρα παιδάκια βρίσκονται ήδη στη σειρά και περιμένουν υπομονετικά να ανοίξουν οι πόρτες του σπιτιού για να μπουν και πάλι στη σειρά και ένα – ένα με απόλυτη τάξη να λάβουν το πρωινό τους: ζεστό γάλα με μπισκότα. Πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν περπατήσει ξυπόλυτα από χιλιόμετρα μακρυά και καταφτάνουν ξεπνοημένα, μην έχοντας κουράγιο, ούτε να σε κοιτάξουν, ούτε να πουν μια καλημέρα. Έχουν μόνο το βλέμμα τους καρφωμένο στο κύπελλό τους που γεμίζει αχνιστό γάλα και η μόνη τους έννοια είναι να πάρουν την σωστή ποσότητα και για το αδελφάκι τους, που τις περισσότερες φορές το κουβαλούν στην πλάτη. Κάνει κατάπληξη το πόσο τα μεγαλύτερα αδέλφια, που η ηλικία τους συxνά δεν ξεπερνά τα 5 ή 6 χρόνια, φροντίζουν τα μικρότερα. Δε δείχνουν ζήλια, ή ανταγωνισμό μεταξύ τους. Τους ενώνει η φτώχεια και η ανέχεια και αν μπορούν με κάποιο έστω τρόπο για λίγο να χορτάσουν την πείνα τους, ενδιαφέρονται να χορτάσει και ο διπλανός τους. Ένα ποτήρι γάλα προφανώς δεν θα χορτάσει την πείνα τους, όμως είναι ένας τρόπος για εμάς να δείξουμε έμπρακτα την αγάπη μας και να έρθουμε πιο κοντά σε αυτά τα παιδιά, τα οποία αποτελούν το μέλλον και την ελπίδα της Εκκλησίας μας εδώ στη Μαδαγασκάρη.
Τα μουτράκια τους είναι βρώμικα, άπλυτα συχνά πληγιασμένα και τα ματάκια τους που σε κοιτάνε βαθειά είναι πονεμένα αλλά καθαρά. Λαχταράνε από εσένα μια ζεστή κουβέντα, μια ένδειξη τρυφεράδας και στοργής που τόσο τους λείπει.
Κύριο μέλημα βεβαίως της Ορθοδόξου Εκκλησίας στον τόπο αποτελεί και η –κατά το δυνατόν- ενίσχυση των απόρων οικογενειών. Μετά από πολύ προσεκτική συγκέντρωση των στοιχείων των απόρων, μέχρι σήμερα η επισκοπή τροφοδοτεί 950 περίπου οικογένειες, αριθμός που αυξάνει διαρκώς, μιας και καθημερινά προστρέχουν εδώ φτωχοί και ανήμποροι, ζητώντας και παρακαλώντας εναγωνίως να καταγραφούν στη λίστα του εβδομαδιαίου συσσιτίου. Έτσι λοιπόν, οι φτωχές γριούλες, οι ανήμποροι παππούδες αλλά και η πολύτεκνη μικρομάνα με αίσθημα ευγνωμοσύνης και ανακούφισης θα λάβουν στη χιλιομπαλωμένη σακούλα τους ένα κιλό ρύζι και φασόλια, λάδι, αλεύρι, ζάχαρη και σαπούνι. Μια βοήθεια μες την εβδομάδα, μέχρι την επόμενη Δευτέρα που με ανεξάντλητη υπομονή θα περιμένουν και πάλι στη σειρά –οι περισσότεροι από τις 3 η ώρα τα ξημερώματα- για να ξαναπάρουν την ποσότητα των αγαθών που τους αναλογεί. Φυσικά για τους απόρους υπάρχει μέριμνα ώστε να πληρωθεί το ενοίκιο του σπιτιού τους και να μην αναγκάζονται οι παρατημένες μητέρες ή τα μικρά παιδιά να δουλεύουν σκληρά όλη τη διάρκεια της ημέρας.
Το έργο της αγάπης όμως και της φιλανθρωπίας δεν περιορίζεται σε αυτά. Υπάρχει μέριμνα για τις εγκαταλελειμένες από τις οικογένειες γριούλες, που οι περιπτώσεις τους δεν είναι σπάνιες. Βρίσκουν λοιπόν τη ζεστασιά και την αγάπη που δεν συνάντησαν στη ζωή τους, στο γηροκομείο που βρίσκεται μέσα στα όρια της Επισκοπής. Οι γερόντισσες αυτές γίνονται δέκτες της αμέριστης φροντίδας από ανθρώπους της Επισκοπής,μιας και η Ιεραποστολή έχει αναλάβει πλήρως τη διατροφή και την κάλυψη των καθημερινών τους αναγκών , αλλά και την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Κι αν ακόμη χρειαστεί νοσοκομειακή νοσηλεία, καλύπτεται αποκλειστικά δωρεάν στην κλινική της Ιεραποστολικού Κέντρου.
Στο πρόσωπο κάθε φτωχού που βρίσκεται σε ανάγκη και προστρέχει για βοήθεια στην Εκκλησία, είναι διακριτό το Πρόσωπο του Χριστού και χωρίς διακρίσεις ή προκαταλήψεις προσφέρεται αφειδώς η αγάπη, σύμφωνα άλλωστε και με το δικό Του παράδειγμα.
